eenmaal ... andermaal ... verhuisd!

Sinds vorige week zit ik in een nieuwe Amsterdamse woonst. Dit keer is het een helemaal legale woning, die ik samen Els (collega van op het AMC, doet onderzoek naar PTSS en trauma bij kinderen) deel, met een eerlijk contract bij een particulier verhuurbedrijf, en helemaal zonder onderhuur... Els heeft zich er achter gezet om voor ons een 'woninkie' te zoeken, en ze heeft er een gevonden. Els is 50, komt uit Nederlands Limburg, heeft daar man en dochter, werkt maandag, dinsdag en woensdag in Amsterdam, en ze heeft de vasthoudendheid die nodig is om op die stomme Nederlandse huizenmarkt te veroveren wat in België voor het grijpen ligt...
Onze flat ligt in Diemen (jaja, zo wordt het toch nog een beetje Australië: Tasmanië = Van Diemen's Land), op de bovenste verdieping van een gebouw met 3 verdiepingen (nee, er is geen lift). Er is een keukentje, balkon, badkamer met douche, apart toilet, woonkamer, en 3 slaapkamers... Het ligt niet ver van tram 9, en tram 9 heeft ook een halte aan de UvA. En als ik heel gemotiveerd ben, en het is mooi weer en niet te warm, en ik pomp mijn banden weer eens op, dan kan ik zelfs met de fiets. Een hele verbetering ten opzichte van de 9m2 van mijn vorige kamer, op de 5de verdieping van een soortement Luchtbalblok met meer wietplantages en illegale onderhuur dan je je kan voorstellen, waarvoor ik eerst 7 min. met de metro en dan 30 min. met de bus moest (en 's morgens omgekeerd) 'helemaal naar Noord'.
Bij deze kan ik eindelijk mensen ontvangen in mijn Amsterdamse buitenverblijf - of pjeejateier zoals ze daar zeggen, maar ik krijg het accent nooit helemaal goed...